منظومه «حیدربابایه سلام» یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات فارسی و ترکی است که به قلم استاد محمدحسین بهجتی تبریزی، معروف به شهریار، سروده شده است. این اثر از نظر محتوا و زبان، از میراث‌های غنی فرهنگی و ادبی آذربایجان و ایران به شمار می‌رود.

نکات برجسته درباره حیدربابا:

1. مکان و الهام‌بخشی:
   کوه حیدربابا که در زادگاه شهریار، روستای خشگناب، قرار دارد، نماد اصلی این منظومه است. این کوه نه تنها محل جغرافیایی بلکه مظهر خاطرات کودکی، فرهنگ روستایی، و عشق به طبیعت است.
2. نخستین انتشار:
   این منظومه در سال 1332 شمسی برای اولین بار منتشر شد و از همان ابتدا مورد استقبال گسترده قرار گرفت.
3. ترجمه‌ها و جهانی‌شدن:
   از زمان انتشار، این اثر به زبان‌های مختلفی ترجمه شده و توانسته است در میان ملل مختلف جایی برای خود باز کند.
4. تصاویر زنده از زندگی روستایی:
   منظومه حیدربابا تصویری رنگین و سرشار از احساسات را از زندگی روستایی ارائه می‌دهد که با طبیعت جاندار و شخصیت‌های ملموس ترکیب شده است.
5. جنبه‌های احساسی و انسانی:
   قلب انسانی و پاک شهریار در سراسر منظومه نورافشانی می‌کند و خواننده را به گذشته‌های دور و لحظات ناب نوستالژیک می‌برد.
6. جاودانگی اشخاص و مکان‌ها:
   بخش بزرگی از این منظومه به یادبود افراد، مکان‌ها، و طبیعت زادگاه شاعر اختصاص دارد. شهریار با ذکر نام خویشاوندان، آشنایان، و حتی عناصر طبیعت مانند چشمه‌ها و صخره‌ها، به آن‌ها جاودانگی بخشیده است.

نتیجه‌گیری:
«حیدربابایه سلام» نه تنها یک اثر ادبی بلکه سندی زنده از فرهنگ، طبیعت، و زندگی روستایی است که با عشق و احساسات شاعرانه شهریار آمیخته شده است. این منظومه توانسته است میراثی گران‌بها برای نسل‌های آینده فراهم کند.